Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Βίος λιτός και δίκαιος

 Δέσποινα Σπανούδη / Ελλάδα / 01.01.70

Από τις δηλώσεις στις τελετές παράδοσης-παραλαβής των υπουργείων, ξεχώρισε η αποστροφή του νέου υπουργού Οικονομικών: «Είμαστε υπέρ ενός λιτού βίου. Ανάπτυξη δεν σημαίνει περισσότερες Πόρσε Cayenne στους στενούς ελληνικούς δρόμους ή περισσότερα σκουπίδια στις παραλίες.» Αν δίπλα στο επίθετο λιτός συμπλήρωνε κανείς και το επίθετο δίκαιος, τότε θα είχε περιγράψει μια διαφορετική κοσμοαντίληψη και ένα ριζικά διαφορετικό κοινωνικό μοντέλο: Μια κοινωνία στηριγμένη σε αξίες αλληλεγγύης και συνεργασίας αντί ξέφρενου ανταγωνισμού, πολιτισμού και παιδείας αντί ρηχότητας και επίδειξης, δημοκρατίας αντί αυταρχισμού, συλλογικής δράσης αντί απάθειας. Μια οικονομία των αναγκών που θα εξασφάλιζε πρόσβαση στα βασικά αγαθά και υπηρεσίες για όλους, υγεία και ασφάλιση, απρόσκοπτη επικοινωνία και ενημέρωση, προστασία του φυσικού και βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος.
Δεν είναι καθόλου απλό να φανταστούμε ένα κόσμο λογικό, όταν ζούμε σε ένα κόσμο που το 1% πλουτίζει ξεδιάντροπα, τρώγοντας τις σάρκες του υπόλοιπου 99% και καταστρέφοντας τον πλανήτη. Σε μια χώρα που μια μικρή ολιγαρχία συνεταιρίζεται με υπερεθνικούς εταίρους ώστε να ληστεύουν τη φύση, την περιουσία των πολλών, την παραγωγή και τα εισοδήματα. Σε μια κοινωνία που έχει χάσει το κριτήριο να διακρίνει την αλήθεια και  την ποιότητα και κινείται είτε από ένστικτο επιβίωσης, είτε από ευδαιμονισμό. Ανάμεσα σε ανθρώπους που μπερδεύουν  την αυθεντικότητα με το θράσος, που υποκλίνονται στους νικητές και που ελπίζουν ότι στο τέλος θα τη βολέψουν.
Εδώ κρίνεται το στοίχημα ενός άλλου δρόμου. Στην περιοχή που ζω, όπως και παντού αλλού, επιχειρούν γνωστοί εκπρόσωποι της ολιγαρχίας.  Μεγιστάνες  που δηλητηριάζουν τον τόπο, τα νερά και τη θάλασσα. Μεγαλοεπιχειρηματίες που πλουτίζουν πουλώντας πανάκριβο ρεύμα  μαζί με …αέρα κοπανιστό, που χρωστάνε εκατοντάδες εκατομμύρια για το ρεύμα που χρησιμοποιούν. Που καταπατούν εργασιακά δικαιώματα και συνθήκες εργασίας, που αποσπούν δωρεάν τον ορυκτό πλούτο, που παίρνουν επιδοτήσεις για να καταστρέφουν τα βουνά, που σχεδιάζουν να βάλουν στο χέρι τα σκουπίδια. Που έχουν τον τρόπο να επιβάλλουν τους δικούς τους όρους και τους δικούς τους ανθρώπους, που έχουν τα μέσα να χειραγωγούν και να κατευθύνουν την κοινή γνώμη.
Ένας άλλος, καλύτερος κόσμος είναι εφικτός, αλλά για να φτάσουμε εκεί πρέπει να πάμε από άλλο δρόμο. Είμαστε ικανοί να τον βρούμε, ισχυροί να τον διεκδικήσουμε, ώριμοι να τον ακολουθήσουμε;  Η συνέχεια θα δείξει. Τουλάχιστον,  κερδίσαμε το δικαίωμα στην ελπίδα.

δημοσιεύτηκε στο http://despoinaspanoudi.blogspot.gr/ και στο http://www.artinews.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια: